Μετά το Αουσβιτς, τίποτα δεν είναι απίθανο

7




Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης



«Στην περίπτωση της μετεμψύχωσής μου θα επιθυμούσα να επιστρέψω ως ένας θανατηφόρος ιός για να συμβάλλω στη λύση του προβλήματος του υπερπληθυσμού»
           Πρίγκιπας Φίλιππος Δούκας του Εδιμβούργου



Πείνα, ανεργία, φυσικές καταστροφές, φαινόμενο του θερμοκηπίου, καταστροφή των δασών και δραστική μείωση των αποθεμάτων νερού, πετρελαίου και  πρώτων υλών και μέσα σ’ αυτόν τον ωκεανό προβλημάτων ήρθε η οικονομική κρίση. Για να επιτείνει ακόμη περισσότερο την......
αγωνία των ανθρώπων. Δεν είναι λοιπόν διόλου τυχαίο, ότι μέσα σ΄ αυτό το κλίμα του τρόμου,  τα πρώτα σε ανάγνωση βιβλία των τελευταίων ετών σε Ευρώπη και Ελλάδα, σχετίζονται πρωτίστως με μυστήρια, αποκρυφισμούς, συνομωσιολογικές θεωρίες και φανταστικούς κόσμους απόδρασης από την πραγματικότητα.  
Αυτό όμως που αγνοεί ο περισσότερος κόσμος, είναι η αγωνία των κυρίαρχων ομάδων παγκοσμίως. Η αγωνία εκείνων που αποφασίζουν για την τύχη του πλανήτη μας, έχοντας πρωτίστως στο μυαλό τους τη δική τους τύχη και το βασικό τους πρόβλημα, που δεν είναι άλλο από το Πληθυσμιακό Πρόβλημα σε συνδυασμό με την λεγόμενη Σπανιότητα των Φυσικών Πόρων και τους κινδύνους για τη μείωση των κερδών τους και όχι του λεγόμενου «ζωτικού τους χώρου», που είναι η βασική αιτία πολέμου.
Το πρόβλημα του Υπερπληθυσμού και της Σπανιότητας των Φυσικών Πόρων που έθεσε πρώτος ο άγγλος πάστορας και οικονομολόγος Thomas Robert Malthus (1766-1834) έγινε σήμερα το κυρίαρχο πρόβλημα συζητήσεων των ισχυρών του κόσμου σε όλες τις συνόδους, τις δημόσιες αλλά και τις μυστικές, των λεσχών τους.
Ο Malthus ήταν εναντίον κάθε κρατικού παρεμβατισμού στον κοινωνικό τομέα. «Μέτρα βοήθειας προς τους φτωχούς όπως είναι οι poor laws ενθαρρύνουν τον πληθυσμό να πολλαπλασιάζεται κι αυτό είναι επικίνδυνο», έγραφε πριν δυο αιώνες.  Παράλληλα τόνιζε, πως «ο λαός πρέπει να θεωρείται ότι ο ίδιος είναι αιτία της αθλιότητάς του», παρότι η εμπειρία έδειξε ότι η φτώχεια είναι εκείνη που αναγκάζει τους ανθρώπους να πολλαπλασιάζονται, αφού τα πολλά παιδιά (βλέπε Ινδία, Κίνα, κ.λ.π.) αποτελούν τη μόνη δυνατότητα επένδυσης σε επιπλέον εργασία.
Για όσους μπορούν να δουν πίσω από τον συμβολισμό των λέξεων, οι θέσεις αυτές βρίσκουν σήμερα ολοένα και περισσότερους οπαδούς  και δυστυχώς ακόμη και ανάμεσα σε μη προνομιούχους με αυτοκτονική διάθεση.
Οι κατά καιρούς και ολοένα πιο συχνές δημοσιοποιήσεις και προειδοποιήσεις για το ότι γίναμε πολλοί πάνω στον πλανήτη γη, έχουν σαν στόχο, όχι τόσο τον γενικό περιορισμό στη σπατάλη των φυσικών πόρων, αλλά την ψυχολογική προετοιμασία των λαών για λιτότητα, για μείωση του βιοτικού τους επιπέδου, αλλά και «για τα χειρότερα» (δώστε στο διαδίκτυο τον όρο Youth bulge phenomenon για να δείτε πως βλέπουν κάποιοι τις λύσεις του προβλήματος) .
Οταν ο μέσος αμερικανός ή ευρωπαίος καταναλώνει  δέκα, είκοσι και πενήντα φορές περισσότερο νερό, ενέργεια, κ.α. από τον μέσο αφρικανό και το 5% των αμερικανών και των ευρωπαίων  καταναλώνει αντιστοίχως είκοσι και τριάντα φορές περισσότερο από το μέσο συμπολίτη τους, είναι, όπως θα έλεγε ο Οσκαρ Ουάϊλντ, «χονδροειδώς γελοίο και υβριστικό να συστήνεις στους φτωχούς και πεινασμένους οικονομία και λιτότητα» και όμως το κάνουν εδώ και χρόνια!

Τέτοιες θεωρίες σε περιόδους κρίσιμων καταστάσεων, γενικής σύγχυσης και αναζήτησης μύθων, μπορούν  να ενισχύσουν ένα ευνοϊκό το κλίμα μελλοντικών ευγονικών λύσεων, ακόμη και εθνοκαθάρσεων. 
Στους λιγότερο ψαγμένους και καλόπιστους θα υπενθυμίσω, ότι όταν πριν μερικά χρόνια διέρρευσε, ότι οι ΗΠΑ, οι σκανδιναβικές χώρες, η Ελβετία, η Αυστρία, η Γαλλία, η Τσεχοσλοβακία, η Κίνα κ.ά. πολύ πριν το Αουσβιτς, αλλά και μετά επιχειρούσαν τάχα να βελτιώσουν τις «ράτσες» τους χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της Ευγονικής* επιλεγμένης υποχρεωτικής στείρωσης γυναικών οι οποίες παρουσίαζαν κάποια προβλήματα ευφυΐας και δυνατότητας κοινωνικής ένταξης, όλος ο λεγόμενος πολιτισμένος κόσμος έπεσε απ’ τα σύννεφα. «Πως είναι δυνατόν να έχουν γίνει τέτοια επιστημονικά τερατουργήματα στον αιώνα μας»;
Μετά το Αουσβιτς των πνευματικών παιδιών του Γιαίτε, του Καντ και του Μπετόβεν, τίποτα, μα τίποτα πλέον δεν πρέπει να θεωρείται απίθανο. Όλα εξαρτώνται από την εγρήγορση των λαών και τη Δημοκρατία.
Eugenic-Ευγονική «επιστήμη» (από το αρχαιοελληνικό ευ=καλό και το γένος), κλάδος της Βιολογίας, ο οποίος έχει σκοπό να βελτιώσει την ηθική, πνευματική και βιολογική υπόσταση του ανθρώπου, είχε πολλούς διάσημους οπαδούς όπως τον Τσόρτσιλ, τον Κέϊνς , τον Μπέρναρντ Σόου, κ.α. Τα πειράματα στις παραπάνω χώρες σταμάτησαν όταν διαπίστωσαν πως θα χρειαστούν πάνω από εξήντα γενιές για να εξαλειφθούν, αν όχι όλες, τουλάχισον κάποιες γενετικά κληρονομικές ασθένειες.

Δημοσίευση σχολίου

7Σχόλια
  1. ΖΗΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ...

    ΠΤΩΧΟΣ ΝΑΙ , ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΞΑΘΛΙΩΜΕΝΟΣ ΟΧΙ ...

    ΜΠΟΡΕΙΣ..

    ΠΑΡΑΚΑΜΨΕ ΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΚΛΕΒΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΕΡΟΥΝ ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ...

    ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ – ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ...

    ΚΑΝΕ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΟΥ, ΤΗΝ ΒΕΡΑΝΤΑ ΣΟΥ, ΤΗΝ ΤΑΡΑΤΣΑ ΣΟΥ, ΤΟΝ ΑΚΑΛΥΠΤΟ ΧΩΡΟ, ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΣΟΥ ΤΟ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΟ ΧΩΡΑΦΙ ΣΟΥ, ΠΗΓΗ ΤΡΟΦΗΣ...

    ΟΤΙ ΣΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΜΗΝ ΤΟ ΠΟΥΛΑΣ ΑΝΤΑΛΛΑΞΕΤΕΤΟ ΜΕ ΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΕΙΔΗ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ...

    ΑΝΤΑΛΛΑΞΕ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΣΟΥ ΜΕ ΕΙΔΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ, ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ...

    ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΟΤΙ 400 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ, ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΕΠΕΖΗΣΕ ΜΕ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ...

    ΠΑΛΕΨΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΟΥ...

    ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ...

    ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι το δημόσιο, ηλίθιε

    Μέσα στην αχλύ της ακατάσχετης αλλά ατεκμηρίωτης φλυαρίας περί κρίσης, μεγάλες μερίδες της κοινωνίας εξακολουθούν να κατευθύνουν την αγανάκτηση τους προς λάθος κατεύθυνση.
    Με αφορμή την 4η θλιβερή επέτειο του καψίματος της Αθήνας και εις μνημόσυνο των τεσσάρων δολοφονημένων ψυχών στη Marfin που στις 5 Μαίου 2010 πλήρωσαν με τη ζωή τους το τυφλό μίσος προς «τους τραπεζίτες» που ορισμένοι σχολαστικά και υστερόβουλα συνεχίζουν να καλλιεργούν, παραθέτουμε ορισμένα αδιαμφισβήτητα στοιχεία που καταρρίπτουν έναν από τους πιο αγαπημένους μύθους της κρίσης:

    Ότι για την Κρίση στην Ελλάδα φταίνε οι τράπεζες που χρεοκόπησαν λόγω υπερβολικών «ανοιγμάτων» τους σε «τοξικά», σε θαλασσοδάνεια και εορτοδάνεια που μοίρασαν σε φουκαράδες κλπ.

    Ενώ έχει υποστηριχθεί επανειλημμένως ότι στο φαύλο κύκλο της Κρίσης στην Ελλάδα συνέβη το ακριβώς αντίστροφο από εκείνο που συνέβη στην Αγγλία, τις ΗΠΑ, την Ισλανδία, Ιρλανδία και στις περισσότερες προηγμένες οικονομίες, ότι δηλ. η χρεοκοπία του Δημοσίου «φέσωσε» τις συγκριτικά πιο εύρωστες ελληνικές τράπεζες, ενώ στις άλλες χώρες το δημόσιο «φεσώθηκε» για να «σώσει» τις μεγάλες χρεοκοπημένες τους τράπεζες, πολλοί εξακολουθούν να αγνοούν προκλητικά ή να διαστρεβλώνουν τα δεδομένα.

    Ο γνωστός μύθος περί τραπεζών, συνήθως ακολουθείται από άλλες δύο συνήθεις διαστρεβλώσεις που παραπλανούν τον απλό πολίτη:

    α) συχνά συγκρίνονται χρέη διαφόρων κρατών σε απόλυτα μεγέθη και όχι ως προς το μέγεθος της οικονομίας τους, (ως ποσοστό του ΑΕΠ), δηλ. ως προς την πραγματική δυνατότητα εξυπηρέτησής τους. Ορισμένοι αναρωτιούνταν το 2010 λ.χ γιατί οι διεθνείς αγορές κυνηγούν την Ελλάδα με τα €350 δισεκ, αντί τη Αγγλία με τα €1.300 δισεκ… Το ερώτημα είναι αφελές, ανάλογο του ερωτήματος γιατί είναι σοβαρότερο να σου χρωστά κάποιος περιπτεράς 1.000€ από το να σου χρωστά κάποιος βενζινάς 3.000€.

    β) συγκρίνεται η υπερχρέωση κάθε χώρας (εξωτερική ή εγχώρια και εξωτερική μαζί) συνολικά, χωρίς να γίνεται η ουσιώδης διάκριση του χρέους των χωρών στους 4 διαφορετικούς φορείς της,το δημόσιο και τους τρεις του ιδιωτικού τομέα: επιχειρήσεις, νοικοκυριά, τράπεζες. Τέτοια διάκριση είναι εντελώς απαραίτητη διότι η υπερχρέωση καθενός από τους φορείς αυτούς έχει διαφορετικές συνέπειες και κυρίως διαφορετικές θεραπείες.
    Γενικά λ.χ., το υπερβολικό ιδιωτικό χρέος νοικοκυριών και επιχειρήσεων ως πρόβλημα μπορεί να λυθεί ευκολότερα διότι αφορά πολλές μικρές μονάδες, η περιουσία των οποίων μπορεί να αξιοποιηθεί, κάτι που δεν μπορεί να γίνει με το δημόσιο χρέος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ας δούμε όμως τι λεν τα στοιχεία, χωρίς περισπούδαστες χρηματοπιστωτικές και περιττές κοινωνικοπολιτικές αναλύσεις:

    ως προς το χρέος του δημοσίου τομέα, τα νούμερα είναι πλέον ευρέως γνωστά.

    Καμία πηγή δεν αμφισβητεί ότι το ακαθάριστο δημόσιο χρέος της Ελλάδος ήταν το 2ο υψηλότερο στον κόσμο κάθε χρόνο την περίοδο 2006-2009, μετά από εκείνο της Ιαπωνίας (βλ. IMF, Fiscal Monitor, Oct. 2012, Statistical Table 4 και European Commission, Autumn Forecasts, Nov. 2012, Table 42)

    Ως προς το χρέος των τραπεζών και του υπόλοιπου ιδιωτικού τομέα, τα νούμερα δεν είναι τόσο διαδεδομένα. Κάποια εξαιρετικά ενδιαφέροντα συγκριτικά στοιχεία μας παρέχει ο ΟΟΣΑ (OECD, Economic Outlook, No91, May 2012, Πλαίσιο 1, σελ. 22-23, βλέπε πιο κάτω το συνημμένο Πίνακα), τα οποία φυσικά δεν προβλήθηκαν από τα εγχώρια ΜΜΣ (μέσα μαζικής συσκότισης).

    Είναι πολύ σημαντικό ότι καταγράφεται η δανειακή κατάσταση τραπεζών, νοικοκυριών και επιχειρήσεων σε Ελλάδα και πολλές άλλες χώρες όλων σε 3 διαφορετικές χρονικές περιόδους:

    Το 2000 που συμβατικά θεωρούμε έτος ισορροπίας, το 2007 που θεωρούμε το αποκορύφωμα διεθνώς της μόχλευσης (leverage) και της φούσκας στις αγορές περιουσιακών στοιχείων και στα τέλη του 2011 όπου η διόρθωση των αποτιμήσεων και η απομόχλευση λόγω κρίσης έχει προχωρήσει σημαντικά.

    Από την έκθεση αυτή λοιπόν του διεθνούς οργανισμού σταχυολογούμε ορισμένα μόνο πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα σχετικά με την υπερχρέωση του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα σε σύγκριση με άλλες χώρες:

    1) Παρά τη μεγάλη αύξηση της χρέωσή τους την περίοδο 2000-2007, και τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις και οι τράπεζες στην Ελλάδα σε μέσα επίπεδα υπήρξαν συγκριτικά πιο εγκρατείς σε σχέση με όλες τις άλλες χώρες του πίνακα και ο δανεισμός τους κυμάνθηκε σε επίπεδα σημαντικά κάτω του μέσου όρου της ευρωζώνης.

    2) Η συντηρητικότερη συμπεριφορά των ελληνικών τραπεζών και των ελληνικών επιχειρήσεων και οικογενειών σε σχέση με τους συναδέλφους τους σε Ευρώπη, ΗΠΑ και Ιαπωνία και Αμερική ίσχυσε και στην αρχή της ΟΝΕ το 2000 και τις παραμονές τη Κρίσης το 2007, αλλά ακόμη και τώρα (3ο τρίμηνο 2011)

    3) Οι ελληνικές τράπεζες, παρά τα όσα ανυπόστατα καταγγέλλονται εδώ από ανεύθυνους, υπήρξαν οι συντηρητικότερες όλων και το 2000 και το 2007. Ο λόγος των συνολικών τους υποχρεώσεων ως προς το ΑΕΠ έφθασε το 150% το 2007, έναντι του 365% του μέσου της ευρωζώνης, του 1.100% της Ιρλανδίας και του 258% της Πορτογαλίας…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:

    - Η υπερχρέωση και χρεοκοπία της Ελλάδας ήταν ξεκάθαρα πολιτικής και δημοσιονομικής αιτίας, θέμα δηλαδή του Δημοσίου τομέα και όχι του τραπεζικού ή ευρύτερα ιδιωτικού τομέα όπως συνέβη σχεδόν παντού αλλού.

    Στη συνέχεια βέβαια, από το 2010 και μετά, ο τραπεζικός τομέας αναπόδραστα εμπλέχθηκε στον φαύλο κύκλο μεταξύ δημοσιονομικής θέσης, χρηματοπιστωτικού συστήματος και πραγματικής οικονομίας.

    -Τις τράπεζες στην Ελλάδα μπορούμε να τις κατηγορήσουμε για πολλά πράγματα και πριν την κρίση και κατά τη διάρκεια της (τεράστια επιτόκια δανεισμού, κρυφές χρεώσεις, πανωτόκια, επιθετικές πωλήσεις κλπ). ΟΧΙ όμως ότι προκάλεσαν την κρίση. Αντιθέτως, λόγω της ευρωστίας τους μέχρι το 2007, βοήθησαν στον μετριασμό των συνεπειών της κρατικής μας χρεοκοπίας.

    -Το μόνο «τοξικό» περιουσιακό στοιχείο που είχαν ήταν τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και η μόνη ριψοκίνδυνη επένδυση που έκαναν (άλλες εκουσίως, άλλες ακουσίως) ήταν να εμπιστευτούν τις αποταμιεύσεις των Ελλήνων στα χέρια αδίστακτων και μυωπικών πολιτικών ελίτ.

    Χρήσιμη διευκρίνιση για τους απανταχού αγράμματους «ταλιμπάν» και επίδοξους τιμωρούς των τραπεζών:

    Οι τράπεζες δεν είναι εμπορικές επιχειρήσεις κλασσικού τύπου, καθότι διαχειρίζονται ελάχιστα δικά τους κεφάλαια, αλλά δικά μας, όλων μας.

    Οι τράπεζες είναι διαμεσολαβητικά ιδρύματα δημοσίου συμφέροντος, αφού επιτελούν το κεφαλαίωδους σημασίας έργο για την οικονομική ανάπτυξη, εκείνο της ορθολογικής ανακατανομής πόρων από τις πλεονασματικές (αποταμιεύσεις) στις ελλειμματικές (δανεισμός) μονάδες οι οποίες επενδύοντας αυξάνουν το παραγόμενο προϊόν και άρα την απασχόληση.

    Σήμερα, μια οικονομία χωρίς τράπεζες και μάλιστα εύρωστες είναι σαν ένα καλογυμνασμένο σώμα χωρίς καρδιά, δηλαδή άχρηστο…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΠΟΣΟ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και ‘σένα τι σε κόφτει η ευγονική λύση, μήπως είσαι από τους ………άλλους;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ 9:35 μ.μ.
    Οι ελληνικές τράπεζες, παρά τα όσα ανυπόστατα καταγγέλλονται εδώ από ανεύθυνους, υπήρξαν οι συντηρητικότερες όλων

    Συντηρητικότες όλων ;
    Κάθε μέσο σπίτι δεχόταν κάθε ημέρα 8~10 τηλεφωνικές οχλήσεις απο "συντηρητικές τράπεζες"
    -Θέλετε διακοποδανειο ;
    -Εχουμε 2 χρυσες μαστερκαρντ για εσας
    -Θελετε δανειο για αγορά σπιτιού
    ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
    -ΘΕΛΕΤΕ ΤΟΥΤΟ
    -ΘΕΛΕΤΕ ΕΚΕΙΝΟ
    -ΘΕΛΕΤΕ ΓΑΜΟΔΑΝΕΙΑ
    -ΠΑΡΤΕ
    -ΠΑΡΤΕ
    -ΠΑΡΤΕ
    ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟ !
    ΤΟ ΠΑΡΤΥ ΤΗΣ ΠΑΡΤΟΥΖΑΣ ΕΓΙΝΕ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
Δημοσίευση σχολίου