Το αστρονομικό ποσό των 270 εκατ. ευρώ μέσα σε μία οκταετία διαχειρίστηκε η ηγεσία του κ. Γιώργου Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ με τα οικονομικά του Κινήματος να έχουν υποστεί ό,τι υπέστη και η χώρα περίπου την ίδια περίοδο: την ολοκληρωτική χρεοκοπία και το παρεπόμενο αδιέξοδο.
Η ηγεσία Παπανδρέου «κατάφερε» να παραδώσει εντελώς άδεια τα ταμεία του κόμματος και να φέρει το ΠΑΣΟΚ στη δυσάρεστη θέση να .........
χρωστά τεράστια ποσά όχι μόνο στις τράπεζες, αλλά και σε πλήθος κόσμου: από εργαζόμενους και ιδιοκτήτες των κτιρίων που ενοικιάζει το ΠΑΣΟΚ έως προμηθευτές κάθε λογής, που τρέχουν στην Ιπποκράτους καθημερινά μήπως και περισώσουν κάτι.
Εάν όντως αληθεύουν οι πληροφορίες για τα ευρήματα των ελέγχων, το κόμμα ίσως βρεθεί εκτεθειμένο και στις δικαστικές αρχές. Κι αυτό διότι σημαντικό μέρος των ποσών οι αρμόδιοι το διέθεταν χωρίς καν ή με πλημμελή παραστατικά. Είναι δε σε τέτοιο βαθμό αποκαρδιωτική η κατάσταση και τόσα τα σημεία και τέρατα που εντοπίστηκαν, ώστε οι έξι εταιρείες που ανέλαβαν τον έλεγχο των οικονομικών του ΠΑΣΟΚ εισηγήθηκαν κάποια στιγμή στην ηγεσία του κόμματος να μην εκδώσουν καν επίσημο πόρισμα (!), αλλά να περιοριστούν σε ένα γενικόλογο ενημερωτικό σημείωμα, πράγμα που δεν έγινε βεβαίως δεκτό. Από όσα κατάφεραν τελικά να βρουν και να διασταυρώσουν οι ελεγκτές, προκύπτει μαύρη τρύπα περίπου 115 εκατ. ευρώ, για την οποία η σημερινή ηγεσία σηκώνει τα χέρια ψηλά και καλεί την προηγούμενη να αναλάβει τις ευθύνες της. Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου παρέλαβε στις αρχές του 2004 ένα κόμμα σε μάλλον μέτρια, αλλά όχι οικτρή οικονομική κατάσταση. Η ηγεσία του κ. Κώστα Σημίτη είχε αφήσει ένα τραπεζικό χρέος περίπου 12 εκατ. ευρώ και κάποια χρέη σε προμηθευτές, όχι μεγάλου ύψους πάντως. Στην οκταετία έως και το 2011 -ο κ. Παπανδρέου αποχώρησε από την αρχηγία τον Μάρτιο του 2012- το ΠΑΣΟΚ έλαβε σε τακτικές και έκτακτες επιχορηγήσεις, λόγω εκλογικών αναμετρήσεων, ένα ποσό που ξεπέρασε τα 140 εκατ. ευρώ. Είναι ενδεικτικό ότι το ετήσιο ύψος της επιχορήγησης το τελευταίο διάστημα είχε ήδη φτάσει τα 22,5 εκατ. ευρώ. Την ίδια περίοδο και μόνο από τις συνδρομές των μελών σε κορυφαίες διαδικασίες, όπως οι εκλογές για την ανάδειξη προέδρου το 2004 και το 2007, τα ποσά ανήλθαν σε πολλά εκατομμύρια ευρώ, όπως και οι οικονομικές ενισχύσεις από στελέχη, βουλευτές και φίλους του κόμματος, ειδικά πριν από την εκλογική νίκη του 2009.
Εφιαλτικά χρέη σε τράπεζες
Οι άνθρωποι του κ. Παπανδρέου, όμως, δεν έμειναν στη διαχείριση αυτών των τεράστιων ποσών. Αρχισαν τον δανεισμό από τις τράπεζες - κατάφεραν να συνάψουν δάνεια με έξι ιδρύματα! Συνολικά εκτιμάται ότι το ΠΑΣΟΚ έλαβε περί τα 120 εκατ. ευρώ τη συγκεκριμένη οκταετία, όλα με ενέχυρο τις μελλοντικές κρατικές επιχορηγήσεις, δηλαδή με... αέρα κοπανιστό. Ακόμη κι αν το ΠΑΣΟΚ δεν έχανε τα 3/4 της παραδοσιακής εκλογικής του δύναμης, και άρα το ύψος των ενισχύσεων που λάμβανε επί δεκαετίες, θα ήταν αδύνατον να ξεχρεώσει τα δάνεια, ενώ με τον τρόπο που λειτουργούσε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι τα χρέη θα αυξάνονταν. Παρότι λοιπόν είχε τεράστια ποσά στη διάθεσή της η ηγεσία Παπανδρέου, άφησε μια εφιαλτική οικονομική κατάσταση στο κόμμα στις αρχές του 2012: τραπεζικά χρέη ύψους 116 εκατ. ευρώ, απλήρωτους τους εργαζομένους στο κόμμα για περίπου έναν χρόνο, απλήρωτα ενοίκια και προμηθευτές, με τα συνολικά χρέη αυτών των περιπτώσεων να ξεπερνούν, σύμφωνα με υπολογισμούς, τα 5 εκατ. ευρώ. Επίσης, κλειστά γραφεία σε όλη την Ελλάδα, χιλιάδες απλήρωτοι λογαριασμοί νομαρχιακών και τοπικών οργανώσεων σε ενοίκια, κοινόχρηστα, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ.
Τι βρήκαν οι εταιρείες
Τον έλεγχο στα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ διενήργησαν οι διεθνούς κύρους εταιρείες Grant Thornton, Ernst & Young, KPMG, Deloitte Touche, PwC Greece και το Σώμα Ορκωτών Λογιστών. Ολες σήκωσαν ψηλά τα χέρια βλέποντας το χάος με τις υποτιθέμενες διαδικασίες που ακολουθούσαν οι αρμόδιοι στο ΠΑΣΟΚ για τα οικονομικά. Είναι ενδεικτικό ότι η οικονομική υπηρεσία του Κινήματος είχε δημιουργήσει μία υποτυπώδη φόρμα, ένα περίπου πρόχειρο χαρτί, στο οποίο αναφέρονταν το ποσό και ο παραλήπτης και πέραν αυτών ουδέν. Κάπως έτσι, χωρίς άλλα παραστατικά, διακινήθηκαν τεράστια ποσά - και μάλιστα στο όνομα τριών συνεργατών του κ. Παπανδρέου:■ Η ιδιαιτέρα του πρώην πρωθυπουργού κυρία Κατερίνα Καλογεροπούλου έλαβε, υπογράφοντας απλώς τη συγκεκριμένη φόρμα, διάφορα ποσά κατά περιόδους συνολικού ύψους 1,411 εκατ. ευρώ με την αιτιολογία «για ανάγκες γραφείου προέδρου»!
■ Ο κ. Νίκος Αθανασάκης έλαβε συνολικά 800.000 ευρώ - και μάλιστα τα 300.000 από αυτά μόλις έναν μήνα προτού παραδώσει ο κ. Παπανδρέου την αρχηγία στον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο.
■ Ο πρώην γενικός διευθυντής του κόμματος και υπεύθυνος για τα οικονομικά κ. Ροβέρτος Σπυρόπουλος ήταν εκείνος που ενέκρινε τις δαπάνες πάσης φύσεως, συχνά σε «μπακαλόχαρτα».
Οι δύο τελευταίοι έχουν κληθεί επισήμως και με επιστολές από τον νυν διευθυντή του κόμματος κ. Νίκο Σαλαγιάννη να προσκομίσουν παραστατικά ή να επιστρέψουν τα χρήματα ώστε να κλείσει η χρήση των ποσών. Και οι δύο όμως απέφυγαν να απαντήσουν, τηρώντας έτσι αρνητική στάση σε οποιονδήποτε έλεγχο.
Τεράστιοι είναι και οι μισθοί σε έναν ευρύ κύκλο συνεργατών του κ. Παπανδρέου, συνοδευόμενοι από ανάλογα υψηλά μπόνους, με τη μορφή εξόδων κίνησης. Ο έλεγχος έδειξε μέση αμοιβή τουλάχιστον 8.000 ευρώ τον μήνα για τους συνεργάτες του. Αξίζει να σημειωθεί πως ο πρώην διευθυντής του κόμματος κ. Γιάννης Παπακωνσταντίνου, που είχε κατηγορηθεί για την υπόθεση των ομολόγων, πληρωνόταν κανονικά από το κόμμα έως την τελευταία ημέρα παραμονής του κ. Παπανδρέου στην ηγεσία. Στα περίεργα καταγράφεται και η περίπτωση ενός γραφίστα Μ. που ελάμβανε επί μήνες έξοδα ταξιδιού (εισιτήρια και ξενοδοχείο) στη Θεσσαλονίκη, ενώ δεν είναι λίγες οι δαπάνες που χρεώθηκαν στο κόμμα για εκδηλώσεις που διαπιστώθηκε ότι δεν έγιναν ποτέ.
Ο έλεγχος έδειξε ευκολία στη διάθεση των χρημάτων και έλλειψη χρηστής διαχείρισης. Υπηρεσίες και υλικά χρυσοπληρώνονταν, την ώρα που στην κανονική αγορά κόστιζαν ακόμα και το 1/5, όπως λένε άνθρωποι που έχουν δει τιμολόγια και δαπάνες. Για παράδειγμα, το ΠΑΣΟΚ πλήρωνε για πάρκινγκ 8.000 ευρώ τον μήνα όταν τις ίδιες θέσεις θα μπορούσε να τις αγοράσει με λιγότερα από τα μισά λεφτά, σύμφωνα με τα όσα ισχύουν στο κέντρο της Αθήνας.
Η Lexus και τα ταξίδια
Ειδικά για τα ταξίδια του προέδρου και των συνεργατών του τα ερωτήματα είναι πολλά. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, είναι ενδεικτική η πληθώρα τιμολογίων που έφτασαν στην Ιπποκράτους τον Ιανουάριο του 2010, όταν το ΠΑΣΟΚ κλήθηκε να πληρώσει 622.444 ευρώ. Συγκεκριμένα, εκδόθηκαν πέντε τιμολόγια σε διάστημα μόλις πέντε ημερών: το πρώτο στις 4/1 στο Βελιγράδι (για συναντήσεις με την ηγεσία της Σερβίας) ύψους 132.456 ευρώ, το δεύτερο στις 5/1 στη Μυτιλήνη για τον εορτασμό των Θεοφανείων (ήταν μαζί με τον κ. Νίκο Σηφουνάκη) ύψους 125.789 ευρώ, το τρίτο στις 7/1, ύψους 106.963 ευρώ, το τέταρτο την ίδια ημέρα (!) ύψους 137.896 ευρώ, και το πέμπτο στις 8/1 ύψους 119.340, όλα με την αιτιολογία «μετακινήσεις προέδρου και συνεργατών»! Στις 15 Ιανουαρίου ο κ. Παπανδρέου φεύγει για την Ξάνθη, προκειμένου να εγκαινιάσει διάβαση με τη Βουλγαρία, όπου συναντάται με τον Βούλγαρο πρωθυπουργό Μπόικο Μπορίσοφ, ενώ δυο μέρες μετά μεταβαίνει στην πυρόπληκτη Ηλεία μαζί με τον τότε Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια. Ο υπερκινητικός Ιανουάριος κλείνει με επίσκεψη του ΓΑΠ στο Στρασβούργο για τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης.Αλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι το ΠΑΣΟΚ πληρώνει ακόμα και σήμερα τη Lexus του κ. Παπανδρέου, η οποία έχει αγοραστεί με leasing, παρότι ο ίδιος είναι και βουλευτής, καθώς και τις βενζίνες, αφού κάθε μήνα φτάνει σχετικό τιμολόγιο στην Ιπποκράτους!Καλά πληροφορημένες πηγές λένε επίσης ότι το συμβόλαιο για την ενοικίαση των κεντρικών γραφείων ανέφερε περισσότερα τετραγωνικά από όσα είναι πραγματικά το κτίριο της Ιπποκράτους, ακριβώς για να δικαιολογηθεί το αρχικό ενοίκιο των 67.000 ευρώ μηνιαίως - έπεσε στα 35.000 ευρώ μετά τις διαπραγματεύσεις προ μηνών. Οι δαπάνες αφορούσαν κάθε είδους εξοπλισμό, προμήθεια και υπηρεσία. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπήρχε συμβόλαιο για τη διαχείριση της ιστοσελίδας του κόμματος με εξωτερικό συνεργάτη -παρότι το ΠΑΣΟΚ είχε εκατοντάδες υπαλλήλους- με ένα εξωφρενικό ποσό. Οι επιτελείς του κ. Βενιζέλου μάλιστα αναγκάστηκαν να κλείσουν την παλιά σελίδα και να φτιάξουν ένα νέο site με την εθελοντική συνεργασία στελεχών του κόμματος ώστε να γλιτώσουν το κόστος. Ανάλογη γαλαντομία επεδείκνυε η προηγούμενη ηγεσία και σε κάθε είδους τεχνολογία, με εκατοντάδες ηλεκτρονικές συσκευές να κυριαρχούν σε όλα τα γραφεία, συχνά χωρίς να υπάρχει κάποια αδήριτη ανάγκη.
«Αγνοούνται» πάνω από 4 εκατ. ευρώ
Επίσης οι ελεγκτές, για παράδειγμα, δεν βρήκαν ποτέ πού πήγαν τα 2 εκατ. ευρώ που συγκεντρώθηκαν στις εκλογές για τον πρόεδρο το 2004, καθώς το ένα εκατομμύριο των μελών και φίλων του Κινήματος που υποτίθεται ότι ψήφισαν κατέβαλαν από 2 ευρώ έκαστος. Επίσης, ουδείς γνωρίζει τι συνέβη με τα χιλιάδες ακαθάριστα κουπόνια οικονομικής ενίσχυσης, τα οποία μόνο για την περίοδο 2007-2010 υπολογίζονται στα 2,6 εκατ. ευρώ.Μετακόμιση μέσα στο καλοκαίρι
Μονόδρομο θεωρούν συνεργάτες του κ. Βενιζέλου τη μετακόμιση του ΠΑΣΟΚ σε ένα πιο φτηνό, λειτουργικά και «σεμνό» κτίριο. Μάλιστα εισηγούνται στον πρόεδρο του κόμματος η μετακόμιση να γίνει εντός του καλοκαιριού, ενώ αποκλείουν την επιστροφή στη Χαριλάου Τρικούπη. Ως γνωστόν, το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε προ της έξωσης πέρσι από την Ιπποκράτους λόγω απλήρωτων ενοικίων -οι οφειλές είχαν φτάσει τα 578.000 ευρώ-, ενώ κάποια στιγμή τα χρέη προς τον ιδιοκτήτη του κτιρίου στη Χ. Τρικούπη είχαν φτάσει τα 100.000 ευρώ!Υστερα από συμβιβασμούς και την καταβολή κάποιων ενοικίων επήλθε κάποια ηρεμία, όμως είναι σαφές ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να πληρώνει για τόσο μεγάλα και τόσα πολλά κτίρια - ακόμη και μετά τη μείωση του ενοικίου της Ιπποκράτους περίπου στο μισό, καθώς αρχικά κατέβαλλε 67.000 ευρώ μηνιαίως! Επίσης κτίρια όπως εκείνο των διεθνών σχέσεων στην Πλάκα -με υπεύθυνη την κυρία Πωλίνα Λάμψα- εγκαταλείπονται.
Βενιζέλος - Γιώργος σε τροχιά διάσπασης χωρίς επιστροφή
Σύγκρουση του πρώην με τον νυν πρόεδρο του Κινήματος πυροδότησε η χρεοκοπία, οδηγώντας σε οριστικό ξεκαθάρισμα των σχέσεων των δύο ανδρών - Το παρασκήνιο και οι πιέσεις Βενιζέλου για απόδοση ευθυνώνΧωρίς γυρισμό είναι, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές στο ΠΑΣΟΚ αλλά και συνεργάτες του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, η σύγκρουση για τα οικονομικά του κόμματος και τη μαύρη τρύπα των 115 εκατ. ευρώ που άφησε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου στον διάδοχό του, οδηγώντας το Κίνημα στη χρεοκοπία.
Το χάσμα που άνοιξε φαίνεται όντως να είναι αγεφύρωτο, καθιστώντας τη συνύπαρξη των κυρίων Βενιζέλου και Παπανδρέου στο ίδιο κόμμα σχεδόν αδύνατη όταν έρθει η ώρα, πιθανότατα μέσα στον Μάιο, να συζητηθεί στα συλλογικά όργανα -άρα και δημόσια- το πόρισμα των ελεγκτικών εταιρειών που εντόπισαν τις τεράστιες σπατάλες και την κακοδιαχείριση στο ΠΑΣΟΚ την οκταετία 2004-2011. Ηδη η πρώτη επαφή των δύο ανδρών την περασμένη Τρίτη για το θέμα αυτό εξελίχθηκε σε δημόσια άγρια σύγκρουση, με ανταλλαγή σκληρών ανακοινώσεων που έβριθαν από ευθείες βολές, υπονοούμενα και απειλές. Πολλοί εκτιμούν ότι στην πραγματικότητα έχει δρομολογηθεί η διάσπαση με την έξοδο των παπανδρεϊκών από το ΠΑΣΟΚ και την επιλογή του κ. Βενιζέλου να ξεκαθαρίσει οριστικά τους λογαριασμούς του με το βαρύ παρελθόν του Κινήματος.
Για άλλους η διαμάχη για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ είναι απλώς η αφορμή ή και το πρόσχημα για να εκδηλωθούν ανοιχτά η σοβούσα κρίση και η παρασκηνιακή ρήξη που υπάρχουν ουσιαστικά μεταξύ της σημερινής ηγεσίας και των παπανδρεϊκών δυνάμεων οι οποίες αμφισβητούν, άλλοτε ευθέως και άλλοτε στις κουίντες, τις επιλογές Βενιζέλου.
Σε κάθε περίπτωση, η σύγκρουση έχει και τις δύο πτυχές: αφορά στην ουσία της υπόθεσης με τα οικονομικά, αλλά εκτείνεται και στις αμιγείς εσωκομματικές ισορροπίες και τις πολιτικές διαφορές των δύο πλευρών. Κατ’ αρχάς, ο κ. Βενιζέλος εκτίμησε από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ότι το πρόβλημα με τα οικονομικά θα εξελισσόταν σε γάγγραινα, με κίνδυνο να εκθέσει και τον ίδιο. Με το ΠΑΣΟΚ να χρωστά πάνω από 120 εκατ. ευρώ σε τράπεζες, εργαζομένους και προμηθευτές και τεράστια ποσά να έχουν διατεθεί χωρίς παραστατικά, γνώριζε ότι οι νομικές συνέπειες -εξαιτίας προσφυγών στη Δικαιοσύνη από ενδιαφερομένους ή και από έλεγχο των οικονομικών εισαγγελέων- είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος, αν όχι προ των πυλών της Ιπποκράτους. Διέβλεπε επίσης και τον εξής κίνδυνο: να μην αντιμετωπίσει ο ίδιος το πρόβλημα, αλλά να κατηγορηθεί αργότερα από τον διάδοχό του ότι κουκούλωσε την υπόθεση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε πολιτικό, νομικό και προσωπικό επίπεδο.
Το πολιτικό παρασκήνιο
Η επιλογή του κ. Βενιζέλου να φτάσει στα άκρα τη σύγκρουση για την οικονομική χρεοκοπία του ΠΑΣΟΚ έγινε οριστική και αμετάκλητη όταν διαπίστωσε ότι υπάρχουν εσωκομματικές κινήσεις υπονόμευσής του από την πλευρά πιστών στον κ. Παπανδρέου στελεχών. Οι αρχικές ανησυχίες του κ. Βενιζέλου άρχισαν να γίνονται έντονες μέχρι και εφιαλτικές όταν διαπίστωσε ορισμένα πράγματα και κάποιες ενέργειες που είχαν, κατά την εκτίμησή του, οργανωμένο αντιηγετικό χαρακτήρα, όπως η συγκρότηση της «Κίνησης των 75», στην οποία πρωταγωνιστούν οι κύριοι Μιχάλης Καρχιμάκης, Γρηγόρης Νιώτης και Παντελής Οικονόμου. Η συγκεκριμένη κίνηση ασκεί από τις παραμονές του πρόσφατου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ έντονη κριτική στην ηγεσία και διαφοροποιείται ανοιχτά από κεντρικές επιλογές της. Οι επιτελείς του κ. Βενιζέλου θεωρούν επίσης ότι το γραφείο του κ. Παπανδρέου, στο οποίο προΐσταται η στενή συνεργάτιδά του κυρία Ρεγγίνα Βάρτζελη, «περιθάλπει» διαφωνούντες βουλευτές και στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Το θέμα μάλιστα φαίνεται ακόμη βαθύτερο.Ο κ. Βενιζέλος πιστεύει ότι οι παπανδρεϊκοί τον θεωρούν προσωρινή, μεταβατική και αναλώσιμη λύση για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, τον αντιμετωπίζουν όπως περίπου παλαιότερα και τον κ. Κώστα Σημίτη, δηλαδή ως «αναγκαία και αναπόφευκτη παρένθεση» και ως εκ τούτου δεν του αναγνωρίζουν πραγματική εξουσία, ούτε φυσικά το δικαίωμα να αμφισβητεί την περίοδο και τα πεπραγμένα του κ. Παπανδρέου. Εκτιμά δηλαδή ότι αργά ή γρήγορα θα βρει μπροστά του το παπανδρεϊκό μπλοκ, το οποίο φαίνεται να ανασυγκροτείται με την πάροδο του χρόνου και να επιδιώκει καθοριστικό ρόλο και λόγο στο κόμμα. Υπό αυτό το πρίσμα, ο πρόεδρος του Κινήματος επιδιώκει με το ξεκαθάρισμα των οικονομικών λογαριασμών να λύσει και τις πολιτικές του διαφορές με το παρελθόν, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που θεωρεί την παρουσία του κ. Παπανδρέου στην πολιτική ζωή της χώρας «διαρκές βάρος» για το ΠΑΣΟΚ, που δεν του επιτρέπει να ξανακερδίσει τους ψηφοφόρους του. O κ. Βενιζέλος θέλει να ακυρώσει οποιαδήποτε προσπάθεια υπονόμευσής του από τους παπανδρεϊκούς, τους οποίους θεωρεί υπεύθυνους, μαζί με τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό, για την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ.
Από την άλλη, η πλευρά Παπανδρέου θεωρεί ανοίκειο το άνοιγμα του θέματος με τα οικονομικά και κατηγορεί την ηγεσία ότι επιδιώκει ένα «μικρό και ελεγχόμενο», από τον κ. Βενιζέλο, ΠΑΣΟΚ. Τα στελέχη της ωστόσο προσπαθούν να τηρήσουν χαμηλούς τόνους, αναμένοντας τις κινήσεις της ηγεσίας.
Ορισμένοι πάντως πιστεύουν ότι η τωρινή σύγκρουση θα είναι μοιραία και για τους δύο, έστω κι αν αναγνωρίζουν ότι το δίκιο είναι με το μέρος του κ. Βενιζέλου, που βρέθηκε να κουβαλά τη δυσβάσταχτη κληρονομιά του κ. Παπανδρέου. Εκτιμούν ότι ο πρώην πρωθυπουργός θα απαξιωθεί ολοκληρωτικά με την ιστορία των οικονομικών του ΠΑΣΟΚ και άρα δεν υπάρχει πιθανότητα ύστερης δικαίωσης, ούτε φυσικά δρόμος επιστροφής του στο πολιτικό προσκήνιο. Οσο για τον κ. Βενιζέλο, σημειώνουν ότι θα βρεθεί με ακόμη μικρότερο κόμμα, αδύναμο να διεκδικήσει σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή.
Τις τελευταίες ημέρες ωστόσο ακούγονται και φωνές εντός και εκτός του ΠΑΣΟΚ που καλούν σε «ψυχραιμία» και «υπομονή», ζητώντας να πέσουν οι τόνοι της αντιπαράθεσης, μήπως τελικά εξευρεθεί κάποια λύση που θα γεφυρώσει τις δύο πλευρές. Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης λένε ότι πρέπει να υπάρξει μια παράταση στην εξέταση του όλου θέματος, έστω μέχρι το τέλος Ιουνίου, όταν και λήγει η θητεία του οικονομικού εισαγγελέα κ. Γρηγόρη Πεπόνη.
ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
Μοίρασε και 400 εκατ. ευρώ σε ΜΚΟ-φαντάσματα
Εργα που ποτέ δεν παραδόθηκαν, πληρώθηκαν όμως επί υπουργίας Γιώργου Παπανδρέου 2002-2004, ερευνά το υπουργείο ΕξωτερικώνΔεν του έφταναν του Γιώργου Παπανδρέου οι δυσάρεστες εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ με τους ελέγχους για κακή διαχείριση στα χρόνια της προεδρίας του, έχει και νέους μπελάδες.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, σε εξέλιξη βρίσκεται διαχειριστικός έλεγχος για την περίοδο υπουργίας του μεταξύ 2002-2004 σε ό,τι αφορά τα χρήματα που δαπανήθηκαν σε ΜΚΟ από την Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας του υπουργείου Εξωτερικών (ΥΔΑΣ).
Οι έλεγχοι αρχικά έγιναν σε επίπεδο ορκωτών ελεγκτών -για πρώτη φορά στην ιστορία- στο υπουργείο Εξωτερικών και ήδη υπάρχουν ευρήματα. Πρόκειται για μια σειρά έργων-φαντασμάτων που ενώ πληρώθηκαν από το Δημόσιο προς ΜΚΟ, τελικά ποτέ δεν παραδόθηκαν, με αποτέλεσμα να καρπώνονται τις ωφέλειες φίλοι, συγγενείς και γνωστοί πολιτικών προσώπων, χωρίς να έχουν προσκομίσει τα αναγκαία παραστατικά.
Ο έλεγχος αφορά ποσά άνω του 1 δισ. ευρώ σε ΜΚΟ - σε ό,τι αφορά την περίοδο του Γιώργου Παπανδρέου το ποσό αγγίζει περίπου τα 400 εκατ. ευρώ. Ειδικότερα, αν και οι έλεγχοι αφορούν συνολικά την περίοδο 2002-2009, οι πρώτες πληροφορίες εκ μέρους των ελεγκτών δείχνουν πως το μείζον πρόβλημα υπήρξε στη διετία 2002-2004, όταν ο κ. Παπανδρέου ήταν υπουργός Εξωτερικών. Τότε η δαπάνη προς ΜΚΟ και γενικότερα προς αναπτυξιακή βοήθεια προς τρίτες χώρες πραγματοποίησε τεράστιο άλμα, ενώ θα πρέπει να σημειώσουμε πως διαχειριστής της ροής χρήματος υπήρξε ο στενός συνεργάτης και φίλος του τέως πρωθυπουργού κ. Αλεξ Ρόντος. Ο τελευταίος υπήρξε γενικός διευθυντής της ΥΔΑΣ και ο άνθρωπος που γνωμοδοτούσε για όλα τα κονδύλια προς ΜΚΟ. Υστερα από εντολή του υπουργού Εξωτερικών κ. Δημήτρη Αβραμόπουλου στα τέλη του 2012, οργανώθηκε ο έλεγχος στην ΥΔΑΣ, και μάλιστα με διαγωνισμό ώστε να μπουν ορκωτοί λογιστές και να «ξεψαχνίσουν» τα ποσά που δαπανήθηκαν. Στα 196 προγράμματα στα οποία γίνεται εκκαθάριση για πρώτη φορά, οι μισές ΜΚΟ που συμμετείχαν σε αυτά δείχνουν να «μπάζουν» καθώς δεν υπάρχουν καν τιμολόγια και παραστατικά για τις δράσεις που το υπουργείο Εξωτερικών έκανε. Αυτή τη στιγμή μάλιστα σε εξέλιξη βρίσκονται 116 έλεγχοι ΜΚΟ, ενώ έπειτα από εισήγηση του νυν γενικού διευθυντή της ΥΔΑΣ κ. Αντώνη Ζαΐρη συντάχθηκε κοινή υπουργική απόφαση του κ. Αβραμόπουλου και του κ. Γιάννη Στουρνάρα ώστε νομοθετικά να κατακυρωθούν οι έλεγχοι και να επιτραπεί η εμπλοκή της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικής Επιθεώρησης.
Ξαφνικά, λοιπόν, η Ελλάδα βρέθηκε να συμβάλλει με τα χρήματα των φορολογουμένων σε περιοχές απομακρυσμένες όπως η Αϊτή, σε αφρικανικές χώρες, σε προγράμματα για νάρκες στην Ασία κ.λπ. Επίσης για τα λεφτά που δόθηκαν για προμήθειες τροφίμων, ρουχισμό και άλλα είδη ανάγκης για πρόσφυγες ή ευπαθείς ομάδες ουδέποτε υπήρξαν τιμολόγια. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, το υπουργείο Εξωτερικών θα απαιτήσει την επιστροφή των χρημάτων από όσους δεν μπορούν να τα δικαιολογήσουν με παραστατικά και τιμολόγια.