ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ οφείλουν στην αποχή τη νέα τους συγκυβέρνηση;

Η αποχή ήταν ο αόρατος ψηφοφόρος των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου, που ωστόσο έκανε αισθητή την «παρουσία» του στις πολιτικές εξελίξεις. Από τη μια ανέδειξε την φθορά του πολιτικού συστήματος, παρότι ταυτόχρονα την συγκάλυψε πίσω από τα φουσκωμένα ποσοστά που δημιούργησε. Από την άλλη φαίνεται ότι ανέτρεψε τις προβλέψεις και συνέβαλε ουσιαστικά στη εμφάνιση μιας νέας συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που ήταν και η λιγότερο αναμενόμενη πιθανότητα.
Η αποχή έφτασε στο υψηλότερο μεταπολεμικό ποσοστό, όσον αφορά εθνικές εκλογές. Επιβεβαίωσε την αυξητική τάση που είχε σημειώσει από το 2009, όπως φαίνεται στο παρακάτω γράφημα και είχαμε......
επισημάνει σε προηγούμενο σχόλιο.

Γράφημα: Συμμετοχή και αποχή στις εθνικές εκλογές(2009-2015).

Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα, στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, με 56,6% συμμετοχή, δηλαδή αποχή 43,4%, προσήλθαν στις κάλπες συνολικά 749.022 λιγότεροι ψηφοφόροι σε σχέση με τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου.
Αν υπολογίσουμε τις απώλειες των κομμάτων σε απόλυτους αριθμούς ψηφοφόρων προκύπτει ότι στις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου σε σχέση με εκείνες του Ιανουαρίου, ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 320.074 ψήφους(-14,2%), η ΝΔ έχασε 192.489 ψήφους (-11,2%), το ΠΟΤΑΜΙ έχασε 150.758 ψήφους (-40,4%), οι ΑΝΕΛ έχασαν 93.260 ψήφους (-31,7%), το ΚΚΕ έχασε 36.556 ψήφους(-10,8%) και η ΧΑ έχασε μόλις 8.806 ψήφους (-2,2%).
Αναλογικά, το ΠΟΤΑΜΙ ήταν ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών αφού έχασε το 40% της δύναμής του. Ωστόσο αυτή η σημαντική μείωση ήταν αναμενόμενη, αφού μετά την κεντρώα στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΟΤΑΜΙ δεν είχε πλέον λόγο πολιτικής ύπαρξης.
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί. Αν δεν αθροίσουμε τις ψήφους που πήρε το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών του ΓΑΠ τον Ιανουάριο, τότε βγαίνει ενισχυμένο κατά 51.000 ψήφους. Αν όμως τις συνυπολογίσουμε, τότε βγαίνει χαμένο κατά 100.000 ψήφους!
Αδιαμφισβήτητος νικητής των εκλογών είναι η Ένωση Κεντρώων, που παρά την μεγάλη αποχή, αύξησε καθαρά την δύναμή της και σε απόλυτο αριθμό 75.634 ψήφων(+68%) και σε ποσοστό.
Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και αν αθροίσουμε τις ψήφους της Λαϊκής Ενότητας, πάλι προκύππτει έλλειμμα 165,000 ψήφων ως προς την δύναμη του Ιανουαρίου.
Αν ενδεικτικά κάνουμε αναγωγή του αριθμού των ψηφοφόρων που πήραν τα κόμματα στις 20ης Σεπτεμβρίου στα δεδομένα της συμμετοχής των εκλογών του Ιανουαρίου, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπαιρνε 31,1%, η ΝΔ 24,7% και έτσι δεν θα ήταν εφικτό να σχηματιστεί κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Στον παρακάτω Πίνακα συνοψίζονται οι υπολογισμοί που μόλις αναφέραμε:

Πίνακας: Σύγκριση αποτελεσμάτων εθνικών εκλογών Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου 2015.

Αλλά ακόμη και αν υποθέσουμε ότι όσοι απείχαν πήγαιναν να ψηφίσουν και ψήφιζαν σύμφωνα με τις προεκλογικές αναλύσεις των μετεκλογικά παταγωδώς διαψευσθέντων δημοσκόπων, οι οποίες έδιναν 1 στους 4 να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ και ένα 3-4% ΑΝΕΛ, πάλι δεν θα μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση. Αθροιστικά τα δύο κόμματα δεν θα ξεπερνούσαν τις 145 έδρες, αφού πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ξεπερνούσε το 33% και οι ΑΝΕΛ το 3,5%.
Γίνεται λοιπόν σαφές ότι η συνειδητή πολιτική αποχή ήταν καταλυτική για το πολιτικό αποτέλεσμα. Ειδικότερα:
1.  Βοήθησε στην συγκάλυψη της φθοράς του ΣΥΡΙΖΑ, αφού τα κόμματα παρά την φθορά τους εμφανίστηκαν με ποσοστά αντίστοιχα ή και ενισχυμένα σε σχέση με τις εκλογές του Ιανουαρίου – με εξαίρεση το ΠΟΤΑΜΙ.
2.  Έστρωσε τον δρόμο για τη νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αφού ακόμα και οι 151 έδρες θα ήταν ανέφικτες χωρίς την συμβολή της αποχής. Επιπλέον έβγαλε νοκ άουτ την Λαϊκή ενότητα, αφού μόλις με το 0,9% των απεχόντων θα έμπαινε στην Βουλή, αλλάζοντας ολότελα στο μετεκλογικό σκηνικό.
3.  Κυρίως η αποχή δήλωσε με ηχηρό τρόπο ότι μεγάλο και πολιτικά σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος δεν αποδέχεται την δημαγωγία και τον εμπαιγμό των τελευταίων χρόνων και μηνών. Παραμένει ικανό να κρίνει, να αντιστέκεται, να διαμορφώνει και να διαμορφώνεται απέναντι στις γνωστές ολιγωρίες και παλινωδίες του παραπαίοντος διεφθαρμένου και πελατειακού πολιτικού συστήματος, ακόμη κι αν αυτό κέρδισε καιροσκοπικά λίγο παραπάνω χρόνο.
Συμπερασματικά, η αποχή ήταν ο αόρατος ψηφοφόρος της 20ης Σεπτεμβρίου. Κριτής, διαμορφωτής, «διασώστης» και κυρίως ο απέναντι παρών από την επόμενη κιόλας μέρα.

Δ. Τρικεριώτης,