Το τέλος των μνημονίων!

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, δύο (2) είναι οι δηλώσεις Υπουργών, που μου έκαναν εντύπωση (τις υπόλοιπες τις έχω ξανακούσει, τις έχω πια συνηθίσει).

Ο κ. Κατρούγκαλος δήλωσε ότι: «αν τα μέτρα που ψηφίσαμε ήταν σκληρά, θα είχε καεί η Βουλή...
, θα είχε χυθεί αίμα», ενώ, ο κ. Καμένος μας είπε ότι: «το καλοκαίρι η Χώρα μας εξέρχεται οριστικά, από τα μνημόνια».

Την πρώτη δήλωση θα την ξεπεράσω, διότι αναδεικνύει μια προσβλητική, απαξιωτική, αλλά και ταυτόχρονα πολύ ρεαλιστική πραγματικότητα, της κατάστασης, του ηθικού και της «ελπίδας», μιας κοινωνίας που οφείλει να αγωνίζεται για το μέλλον της.

Θα σταθώ λοιπόν, σ’ αυτή τη δήλωση του κ. Καμένου, την οποία πολλοί τη λοιδόρησαν και την απέδωσαν στον αφελή και επιπόλαιο χαρακτήρα του. Δεν ξέρω αν πράγματι εννοούσε ότι το καλοκαίρι θα καταφθάσουν καραβάνια επενδυτών, που θα απογειώσουν την οικονομία μας. Αν κάτι τέτοιο εννοούσε, τότε σίγουρα είναι αφελής (δεν ξέφυγε από την αρχική αφέλεια του, όπως παραδέχεται και ο Πρωθυπουργός).

Εγώ λοιπόν θεωρώ ότι, πράγματι έτσι είναι και ότι «το καλοκαίρι εξερχόμαστε οριστικά από τα Μνημόνια». Το θέμα είναι, αν αυτοί (οι δικοί μας) που διαπραγματεύονται, ξέρουν τι υπογράφουν και που οδηγούν τη Χώρα και ειδικά τις μελλοντικές γενιές. Ας το δούμε λοιπόν:

1. Για να κλείσει η «Αξιολόγηση» και να πάρουμε αυτά που μας «χρωστάνε» αντικαταβολή, από το 3ο Μνημόνιο (της Αριστεράς), δώσαμε τελικά ότι μας ζήτησαν (όπως κι αν τα βαφτίζουμε). Το αν είναι σωστά και δίκαια, ποιους προστατεύουν ή επιβαρύνουν και αν τα αντέχει η κοινωνία, θα το διαπιστώσουμε σύντομα.

2. Μ’ αυτό το περιβόητο «Υπερ-ταμείο Εγγυοδοσίας» (που διοικείται από ξένο), υποθηκεύσαμε τις περιουσίες μας, τα αγαθά μας και τον ιδρώτα μας ακόμα, υποθηκεύσαμε το μέλλον των παιδιών μας και της Χώρας μας.

3. Το πιο σημαντικό όλων, είναι όμως αυτός ο περίφημος «Αυτόματος Κόφτης», που πράγματι οδηγεί σε έξοδο από τα Μνημόνια. Στην πραγματικότητα, τα ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ, θεσμοθετημένα, με οικεία βούληση και προβάλλει πλέον, ως «ιδέα και ιδιοκτησία» της Ελληνικής Κυβέρνησης.

Θέλω εξ αρχής να επισημάνω ότι, ο «Κόφτης» αυτός και προβλέπονταν και είναι ρεαλιστικά επιβεβλημένος, διότι σηματοδοτεί τη συνέπεια τήρησης των προϋπολογισμών, το νοικοκύρεμα και την οργάνωση του Κράτους, το σχεδιασμό και τον προγραμματισμό των εξελίξεων και κυρίως τη συνέπεια των λόγων και των πράξεων των Πολιτικών, δηλαδή το ΠΕΡΑΣ του λαϊκισμού (των ανέξοδων υποσχέσεων). Θεωρώ μάλιστα ότι ο «Κόφτης», θα πρέπει να κατοχυρωθεί, με Συνταγματική επιταγή και με ρήτρα Αστικής Ευθύνης για τους Κυβερνώντες, σε περίπτωση αποκλίσεων του Προϋπολογισμού, με υπαιτιότητα τους και πέραν των περιπτώσεων «ανωτέρας βίας» ή «κρισίμου Εθνικού γεγονότος».

Το πρόβλημα λοιπόν, δεν είναι ο «Κόφτης» (σαν ιδέα, αντίληψη και εργαλείο), αλλά οι ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ του, τα δεδομένα ενεργοποίησης του. Μας λένε για παράδειγμα ότι, του χρόνου (το 2017), ο «Κόφτης» θα ενεργοποιηθεί, αν δεν επιτευχθούν πλεονάσματα ανάπτυξης 2,7% . Δεν ξέρω πως βγήκε το νούμερο αυτό, αλλά ΜΑΚΑΡΙ αυτοί που το υπολόγισαν, να έχουν τον τρόπο να το ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΟΥΝ - επιτύχουν, διότι, η ανάπτυξη είναι που θα φέρει ξανά, την ελπίδα και το χαμόγελο, στην Ελληνική κοινωνία. Αν μάλιστα ξέρουν και είναι βέβαιοι για τη συνταγή ανάπτυξης, ας γυρίσουν τα «κουμπιά» και ας κάνουν «τη ρύθμιση» στο 5,7% (ακόμα καλύτερα).

Αν όμως δεν είναι σίγουροι για τη συνταγή τους, τότε μαύρες μέρες, μας περιμένουν. Και τότε, δεν θάχουμε να διαμαρτυρηθούμε για κανένα ξένο, για κανένα Σοίμπλε ή ΔΝΤ, διότι τα νέα μέτρα λιτότητας (μέσω του Κόφτη), θα είναι πλέον καθαρά Ελληνικής υπόθεσης, ένα γνήσιο «Ελληνικό Μνημόνιο», εποπτευόμενο από την Ευρώπη.

Και ας μην αυταπατόμαστε. Το γρασάρισμα, το λάδωμα αυτού του «Αυτόματου Κόφτη», δεν θάναι άλλο, απ’ αυτή τη λεγόμενη διευθέτηση του Ελληνικού Χρέους, το οποίο (όπως είπαν), «θα εξετάζεται και θα επανεξετάζεται, μελλοντικά και κάθε φορά, ανάλογα με την απόδοση του Κόφτη».

Και τώρα, ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ. Αν αυτό το νέο «εργαλείο επικυριαρχίας» (ο Κόφτης), επιτύχει στην πιο δύστροπη Χώρα και μέσω μιας Αριστερής Κυβέρνησης, ΓΙΑΤΙ να μην επεκταθεί και εφαρμοστεί αργότερα και στους άλλους, πιο μεγάλους και ευπροσάρμοστους Ιταλούς, Ισπανούς και Γάλλους; Τέτοιο οικειοθελές αυτομαστίγωμα και τέτοια εκούσια υποτέλεια, ούτε με στρατιωτική επέμβαση δεν θα είχε γίνει κατορθωτή, διότι αυτόματα θα πυροδοτούσε αναταραχές, αντίσταση και επαναστάσεις κατά του ξένου κατακτητή.

Ενώ τώρα, σε ΠΟΙΟΝ να αντιδράσεις; Στον εαυτό σου, σ’ αυτούς που εσύ ψήφισες; Και εδώ έρχεται και «δένει» και η αρχική δήλωση του κ. Καρτούγκαλου «αφού δεν χύνεται αίμα, σημαίνει ότι η κοινωνία, αντέχει».

Είδατε πόσο όμορφα και προγραμματισμένα τακτοποιούνται ΟΛΑ;

Κάτι ξέρει παραπάνω ο Καπετάνιος.