Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Τα τελευταία έξη χρόνια ταξιδεύουμε σε ένα γαλαξία πολιτικής
αστάθειας, αβεβαιότητας, ανασφάλειας, φτωχοποίησης και ανενεργοποίησης του
πληθυσμού, εθνικής απομείωσης, σε ένα ταξίδι που δεν διαγράφεται στο ορίζοντα
το τέλος του και ο προορισμός.
Σε αντίθεση με τα όσα από την κυβέρνηση και τα προκλητικά
παπαγαλάκια της προπαγανδίζονται, ο κρατικός μηχανισμός έχει ξεχαρβαλωθεί, η
αποανάπτυξη της επιχειρηματικότητας έχει φτάσει στο απροχώρητο με χιλιάδες
επιχειρήσεις μικρές, μεσαίες ή μεγάλες να έχουν κατεβάσει τα ρολά ή στην
καλύτερη περίπτωση να έχουν μεταφερθεί σε άλλες γειτονικές χώρες για να
γλυτώσουν την υπέρμετρη φορολόγηση και να τις σώσουν από το κλείσιμο και......
χιλιάδες εργαζόμενοι να βρίσκονται στην ανεργία.
Σαν πολιτική φούσκα, αναδείχτηκε στη εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα
κόμμα που από το 4% έφτασε στο 36+%. Γιατί;;;
Γιατί το ενίσχυσε ο θυμός και η αγανάκτηση των πολιτών από
την ανικανότητα των δύο κομμάτων που κυβερνούσαν εναλλακτικά τη χώρα από τη
μεταπολίτευση και μετά με τις γνωστές συνέπειες της χρεοκοπίας της χώρας που
για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των δανειστών που επιβλήθηκαν με τα
μνημόνια, ξεκίνησαν την «αποκατάσταση» της οικονομίας με τις μειώσεις μισθών
και συντάξεων, την φοροεπιδρομή σε κάθε ζωντανή ή νεκρή ύπαρξη που υπάρχει στην
επικράτεια, την οικονομική αποδυνάμωση των ασφαλιστικών ταμείων μέσω του PSI και
την αύξηση της ανεργίας.
Σαν μοναδική λύση προέκυψε το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ που
ευαγγελιζόταν την κατάργηση (το σχίσιμο) των μνημονίων, την κατάργηση του
ΕΝΦΙΑ, τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ και την αποκατάσταση του 13ου
μισθού.
Όλα αυτά και οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν με την άνοδο
στην εξουσία του ευαγγελιζόμενου κόμματος πήγαν βέβαια περίπατο και οι πολίτες
προσγειώθηκαν ανώμαλα διαπιστώνοντας ότι άλλα περίμεναν και άλλα τους έμελλε να
συμβούν.
Το μόνο που είδαμε διαφορετικό είναι ότι υιοθετήσανε στη
Βουλή πεζοδρομιακή εμφάνιση, και πεζοδρομιακή συμπεριφορά εντός και εκτός Βουλής.
Οι αριστεροί πλέον καλαμοκαβαλάρηδες της εξουσίας
δημιούργησαν το δικό τους καθεστώς, καρμπόν του προηγούμενου αλλά με άλλο χρώμα
και «δικούς» βολεμένους, οι διατάξεις του Συντάγματος μπήκαν στην κατάψυξη
χωρίς βέβαια αυτό να γίνει από τους ίδιους παραδεκτό, -πως θα μπορούσε
άλλωστε-, καινούργια πρόσωπα βγήκαν στη επιφάνεια με περίεργες ιδέες που
προσπαθούν να μας πείσουν ότι το μαύρο είναι άσπρο και ότι ο γάιδαρος πετάει.
Με την διαπίστωση ακόμα και απ αυτούς τους ίδιους για την
ανικανότητα τους να βελτιώσουν την κατάσταση της χώρας επιδίδονται και αυτοί
στην γνωστή συνταγή που ακολουθούσαν και οι προηγούμενοι με ανάλγητη
φοροεπιδρομή στις τσέπες των πολιτών και ειδικά στις πλέον πρόσφορες τακτικές
της μείωσης μισθών και συντάξεων από τη μια και τη αύξηση τιμών και φορολογίας
από την άλλη για να πετύχουν το ικανοποιητικό γι αυτούς «ισοζύγιο», πλαστό «πρωτογενές» πλεόνασμα, ενώ απ την
άλλη δεν πληρώνουν τις τεράστιες υποχρεώσεις του κράτους προς τους πολίτες..
Κάθε μέρα και κάθε νύχτα ξημεροβραδιάζονται στα κανάλια οι
«σωματοφύλακες» της εξουσίας που διασταυρώνουν τα ξίφη τους εκστομίζοντας κάθε
λογής αρλούμπες προσπαθώντας να υποστηρίξουν τις ενέργειες της κυβέρνησης ακόμα
και αν είναι καταφανώς απαράδεκτες. Στελέχη του κόμματος ή επίδοξοι διεκδικητές
κάποιου κυβερνητικού θώκου έχουν αναλάβει την εργολαβία της υπεράσπισης
ελπίζοντας ότι κάποιο ευήκοον ους θα εκτιμήσει τις προσπάθειες αυτές και θα
τύχουν της ανάλογης αμοιβής.
Τελευταίο δείγμα αυτής της κυβερνητικής αμετροέπειας και
βλακείας είναι αυτό που είπε ο πρόεδρος του ΟΑΕΕ, ότι «όποιος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις
πληρωμές του να πάει στη Βουλγαρία», και πο ως συνήθως δικαιολογήθηκε ότι ήταν
λάθος η «μετάφραση».
Ακόμα και στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, κάποια σκουριασμένα «υπολείμματα» από τα διάφορα κόμματα που
είχαν περιθωριοποιηθεί, σαν μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια ψάξανε την
ευκαιρία να βολευτούν σε καρέκλες με προοπτική και έτρεξαν να επιδώσουν τα
διαπιστευτήρια τους υποκλινόμενοι στο νέο «αρχηγό» και να εγγράψουν υποθήκη για
το πολιτικό τους μέλλον.
Κι εμείς, ένας λαός άμοιρος δεχόμαστε τις συνέπειες των
βατράχων στον πόλεμο των βουβαλιών. Τουλάχιστον ας κρατήσουμε τις επιφυλάξεις
μας.