Η Λέσβος βραβεύτηκε για την προστασία προσφύγων. Η Λέσβος!

Μερικές φορές η σειρά με την οποία εμφανίζονται δυο μηνύματα στο twitter παίζει διαβολικά παιχνίδια.

Ενώ λοιπόν το φιλοκυβερνητικό left.gr μιλούσε για την απονομή και στη Λέσβο του βραβείου Ούλοφ Πάλμε για την προστασία των προσφύγων, νάσου και η φωτογραφία για τις άθλιες συνθήκες στο κέντρο της Μόριας...


Οι σκηνές των προσφύγων, μέσα στις οποίες διαμένουν οικογένειες και μικρά παιδιά, έχουν σκεπαστεί από ένα παχύ στρώμα χιονιού με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ να επαναλαμβάνει την έκκλησή της να επιταχυνθεί η μεταφορά αιτούντων άσυλο από τα νησιά του Αιγαίου στην ενδοχώρα.




Προφανώς η κριτική (όπως και το βραβείο) δεν αφορά συλλήβδην όσους εμπλέκονται στην υπόθεση. Το βραβείο λόγου χάρη δίνεται και για τη συνεισφορά των κατοίκων, οι οποίοι στην πλειονότητά τους αντέδρασαν υποδειγματικά και σε αρκετές περιπτώσεις με ηρωισμό και αυτοθυσία .

Αντίθετα τον έλεγχο και την ευθύνη για τη Μόρια έχει η κυβέρνηση και το ελληνικό κράτος – αυτό που έδωσε, σύμφωνα με πληροφορίες, ένα εκατομμύριο ευρώ για πληροφορίες που θα οδηγούσαν στη σύλληψη της Πόλας Ρούπα.

Και όταν οι πρώτες φωτογραφίες από τις συνθήκες στη Μόρια έφτασαν στα ΜΜΕ, οι αρχές… απαγόρευσαν τη φωτογράφηση

Η καταγγελία στην οποία προέβη ο πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, Μάριος Λώλος, μιλώντας στο NEWS247:

«Μετά την Ειδομένη, είχαμε ξανά απαγόρευση φωτογράφησης προσφύγων χθες στη Μόρια στη Λέσβο. Θεωρούμε αδιανόητο οι συνάδελφοι φωτορεπόρτερ να μην έχουν τη δυνατότητα να φωτογραφίσουν ούτε καν έξω από το camp. Καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούμε να μπούμε μέσα, αλλά τουλάχιστον έξω από το camp θα πρέπει να μπορούμε να έχουμε τη δυνατότητα να φωτογραφίσουμε έστω όσο μακριά μπορεί να δει ο φωτογραφικός φακός.

Μεταξύ της απαγόρευσης φωτογράφησης στην Ειδομένη και στο νέο κρούσμα απαγόρευσης στη Μόρια, η τυπική διαδικασία για να μπούμε στα camp ήταν η εξής: Κάνουμε αίτηση στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, το οποίο μας επιτρέπει όμως την είσοδο μόνο σε κάποια συγκεκριμένα camp, όχι σε όλα και σε αυτά τα συγκεκριμένα ο χρόνος που μας δίνεται είναι μόνο μία ώρα. Η ένσταση η δική μας είναι ότι σαφέστατα να μπαίνουμε κατόπιν συνεννόησης, αλλά σε όλα τα camp όμως και όχι σε επιλεγμένα, καθώς και ότι ο χρόνος που θα παραμένουμε για να φωτογραφίσουμε πρέπει να είναι όσος κρίνουμε εμείς.

Διότι πλέον το προσφυγικό για εμάς έχει ονοματεπώνυμο: Για να δημιουργήσεις μία σχέση εμπιστοσύνης με μία προσφυγική οικογένεια πρέπει να μιλήσεις μαζί τους, να ξέρεις ότι είναι ο Αχμέτ με τα πέντε παιδιά του που έχει έρθει στην Ελλάδα, να ξέρεις την ιστορία τους. Δηλαδή ουσιαστικά ζητάμε να φωτογραφίσουμε το αυτονόητο, πως οι πρόσφυγες εντάσσονται στην ελληνική κοινωνία μετά τη συμφωνία Ευρώπης- Τουρκίας.

Είμαστε κάθετα αντίθετοι στη λογική των απαγορεύσεων στη φωτογράφηση. Εξάλλου θα πρέπει να ξέρουν στο υπουργείο ότι οι πληροφορίες για το τι γίνεται μέσα στα camp έτσι κι αλλιώς διακινούνται από τους ίδιους τους πρόσφυγες, που με τα κινητά τους τραβάνε βίντεο και φωτογραφίες. Γιατί να απαγορεύεται στους επαγγελματίες φωτορεπόρτερ να φωτογραφίσουν, τηρώντας τους κανόνες δεοντολογίας;».

Πηγή: info-war.gr