Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας
Για μένα το Χαμόγελο Του Παιδιού δεν είναι μόνο το έργο του, αλλά η ομάδα, ο θίασος.
Είναι η θαρραλέα ιδέα της δημιουργίας του, μέσα από την μεγάλη απώλεια του Ανδρέα.
Είναι το υγιές και ελπιδοφόρο άκουσμα του.
Είναι η γέννηση ενός οργανωμένου συλλόγου και το καλό συναπάντημα ανθρώπων, με διάθεση για προσφορά, όχι από ελεημοσύνη, οίκτο η φιλανθρωπία, αλλά από την δική τους εσωτερική ανάγκη, να κάνουν χαρούμενα τα πρόσωπα των παιδιών, και από.....
συνενοχή, ίσως, για την παιδική δυστυχία που βλέπουν γύρω τους.
Είναι όλοι εκείνοι που έρχονται αντιμέτωποι με τους φόβους και τις ευαισθησίες τους και κάνουν την υπέρβαση τους από το εγώ στο εμείς.
Είναι οι ζεστές αγκαλιές των ανθρώπων του Χαμόγελου Του Παιδιού που αντικατέστησαν τις στέρφες των γονιών τους
Είναι όλοι εκείνοι που δεν αντέχουν να βλέπουν μικρά παιδιά να σηκώνουν στους αδύναμους ώμους τους, φορτίο που δεν μπορούν να αντέξουν
Είναι τα σπίτια και οι εργαζόμενοί του, που δίνουν στα παιδιά πέρα από το προφανές, στέγαση, σίτιση, περίθαλψη, εκπαίδευση, φροντίδα και αγάπη, την δυνατότητα να ονειρεύονται, να έχουν στόχους και προοπτική
Είναι όλοι εκείνοι εργαζόμενοι και εθελοντές, που κατάφεραν να διώξουν τον φόβο από την ψυχή τους και την θλίψη από τα μάτια τους
Είναι η ομπρέλα για όλα εκείνα τα παιδιά που ζούσαν καθημερινά την αδιαφορία, την εγκατάλειψη, την βία και την κακοποίηση.
Είναι τα ίδια τα παιδιά που μέσα στο Χαμόγελο Του Παιδιού βρήκαν την αγάπη, την καλοσύνη, την κατανόηση και την χαρά.
Το Χαμόγελο Του Παιδιού είναι εκείνο που αναλαμβάνει το ρόλο της μητέρας για όλες εκείνες τις γυναίκες που τους φωνάζει
μάνα το παιδί και αυτές δεν απαντούν
Το Χαμόγελο Του Παιδιού είναι εκείνο που καλείται να παίξει τον ρόλο του πατέρα, για όλους εκείνους τους άνδρες, που από την συναισθηματική τους φτώχια, έγιναν ακατάλληλοι γονείς
Σε μια κοινωνία δυστυχίας, μιζέριας, εξαθλίωσης και σαχλών ανθρώπων, το Χαμόγελο Του Παιδιού είναι εδώ, παρόν, προστάτης, όχι μόνο αυτών των παιδιών που γνώρισαν την σκοτεινή πλευρά της ζωής, αλλά και στήριγμα για χιλιάδες οικογένειες, που βιώνουν καθημερινά την πείνα και έχουν εγκαταλειφτεί χωρίς καμία πρόνοια στην μοίρα τους
Ευχαριστώ το χαμόγελο του παιδιού, που μου έκανε την τιμή να με δεχτεί στην παρέα του.
Ευχαριστώ τους εργαζόμενούς του, που με τίμησαν με την αγάπη τους και την φιλία τους.
Ευχαριστώ τους συναδέλφους μου στον εθελοντισμό, που με έκαναν να νοιώθω δικός τους άνθρωπος και μοιράστηκαν μαζί μου, τις ανησυχίες και τις ευαισθησίες τους.